dinsdag 15 december 2009

Het leven als Française

Inmiddels zit ik alweer 4 maanden in Frankrijk. In Lille, om precies te zijn. Om maar even goed te beginnen: het is hier super, iedereen die ooit de kans krijgt om een tijdje in het buitenland te gaan studeren: doen!

Ik ben Elise Anker en doe de opleiding Communicatie- en informatiewetenschappen. Vorig jaar heb ik besloten om een semester in Frankrijk door te brengen. In september was het dan eindelijk zover: Au Revoir Nederland! In het begin weet je niet goed waar je aan begonnen bent, helemaal alleen in een vreemde stad waar je niks en niemand kent. Maar dit verandert meteen zodra de eerste colleges begonnen zijn en je wat contact begint te maken. Hier op de universiteit zitten heel veel ‘Erasmussers’ en nu (4 maanden verder) ken ik praktisch iedereen.
Nooit een dag om te vervelen, altijd een feestje of iemand om mee te kletsen of mee te lunchen. Heel gezellig, maar ook heel goed voor mijn Frans. Want dat is de afgelopen maanden met sprongen vooruit gegaan. Al is het ook wel heerlijk om met de Nederlanders onder elkaar te klagen over de Franse ‘logica’. (Ook na 4 maanden ben je hier nog niet achter.) Het is hier vaak heel omslachtig geregeld. Maar goed daar leer je van: ik laat me nu niet meer zo snel met een kluitje het riet in sturen.

Dat er verschillen zijn tussen Nederlandse en Franse universiteiten is natuurlijk vanzelfsprekend en ik wist van te voren al dat deze bestonden. Voor mij is dit toch ook wel heel positief geweest; een andere aanpak of een nieuw vak betekent vergroting van je kennis. Tel daar alle nieuwe vrienden van over heel de wereld met al hun verschillende normen en waarden bij op en je komt terug met een verrijking van jezelf!

Merci Frankrijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten