De wisselcolumn

Door: Wilbert Spooren

Zo'n wisselcolumn, hoe moet dat eigenlijk? Sinds 1999 werk ik nu aan deze universiteit. Daarvoor zat ik in Tilburg. Daar werkte een aio, Jeroen Aarssen, die inmiddels bij Sardes werkt als adviseur taalverwerving en taalvaardigheid. Omdat zijn achternaam met een dubbele a begint zit hij altijd vooraan in het alfabet. Toen het Tilburgse Letterenblad besloot om een wisselcolumn in te stellen, was Jeroen dan ook als eerste aan de beurt. En Jeroen has als titel voor die column "Aarssen mag even laten zien hoe het niet moet". In die column legde hij ook uit hoe hij aan die titel kwam. Jeroen was indertijd op school niet zo goed in gymnastiek. En dus werd hij herhaaldelijk door de gymleraar voor de groep gezet met de mededeling "Aarssen mag even laten zien hoe het niet moet".

Die titel is dus al vergeven. Maar het idee is duidelijk. Wat verwachten we van zo'n column? Het idee is om te laten zien wat ons als medewerkers van Taal & Communicatie zoal bezighoudt. Daarvoor vraagt de redactie om de zoveel tijd aan iemand om een cursiefje, waarin hij of zij bespiegelt op het wedervaren in de voorbije tijd. Zo is afgelopen vrijdag onze oud-medewerker Mike Huiskes in Utrecht gepromoveerd, op een proefschrift over de rol van de (deel)zin bij beurtwisseling in conversaties. Ook hebben de medewerkers van onze leerstoel afgelopen vrijdag tijdens het personeelsuitje eenT&C- totempaal en T&C-vlag gemaakt die we binnenkort op de 11e verdieping uitgestald zullen zien. En zo moet binnenkort rekening gehouden worden met het plannen van vergaderingen omdat sommigen onder ons voetbal willen kijken. Promoties, uitjes, voetbal, allemaal signalen dat de zomer in aantocht is.

We zijn allemaal al weer druk bezig met het plannen van het nieuwe academische jaar. Hoe dat precies moet, is door de barre financiële tijden heel onduidelijk. "Vacaturestop" zo klinkt het alom. En dat is voor een groep die met veel wisselend personeel te maken heeft heel ingewikkeld. Dus we moeten maar even zien hoe we het onderwijs volgend jaar kunnen laten verzorgen. En dan te bedenken dat er volop emplooi is: voor de examencommissie Journalistiek mag ik ruim 50 verzoeken om toelating tot het masterprogramma behandelen, de belangstelling voor de masterprogramma's CIW en Nederlands is behoorlijk en ook over de BA-opleidingen mogen we niet klagen.

Onderwijsinstellingen leiden aan de ziekte die veranderzucht heet. Volgend jaar beginnen we met de invoering van een nieuw programma voor de opleiding CIW. Ook moeten we al nadenken over hoe we ons onderwijspunt in veelvouden van drie studiepunten gaan inrichten. Nog een jaar en dan is het eerste semester van het derde bachelorjaar leeggepland voor het volgen van een minorprogramma in binnen- of buitenland. We moeten ons onderwijs gaan omvormen zodat het brede bachelorprogramma's worden, waarbinnen we efficiënter (lees: met minder personeel voor grotere groepen) kunnen werken. En dan moeten we ook nog ons masteronderwijs zo gaan herstructureren dat het meer mensen kan bedienen. Waarschijnlijk ben ik nog een midterm review dan wel een visitatie of aanvraag tot heraccreditatie vergeten. Is het een wonder dat we snakken naar de zomervakantie?